Uncategorised
اعلام وضعیت فوقالعادۀ جنگی در دانشگاه یا ندانم کاری وزارت علوم، از م. مختاری (فعال صنفی دانشجویی)
یکی از تبعات جنگ از رسمیت افتادن قانون است.فارغ از اینکه قانون درست باشد یا نباشد، تبعیت از قوانین یا حتی اعتراض به آن مختص جامعه متمدن است، جنگ برهم زنندۀ تمدن انسانی است، متجاوز اولین کاری که می کند به رسمیت نشناختن قوانین، مناسبات و حقوق جامعه مورد تجاوزش است.
وضعیت فوق العاده جنگی مناسبات خودش را با اتکا به زور حاکم می کند، خلع و نسب سلیقه ای، دادگاه صحرایی، حبس و بند بدون مستند، اعدام و کشتار بدون توضیح و ...
جامعه دانشگاهی اگرچه در همه تاریخ زیستش تحت فشار، سرکوب و تعدی بوده، اما به نظر می رسد تا امروز هرگز غصب نشده بود.
قبل تر، اگرچه فشار و سرکوب امنیتی، هزینه های زیادی بر او تحمیل می کرد، اما داخل دانشگاه کماکان بر اساس قوانینی اداره می شد که امنیت و حق حیات، حق اظهار نظر و بطور کلی دانشجو بودن را به رسمیت می شناخت و به گواه تاریخ مجریانی داشت که تعلق خاطری به جامعۀ آکادمی و منزلتش داشتند، در برابر تعرضات با همۀ توان از جایگاه و شان و منافعشان هزینه می کردند تا دانشگاه کماکان دانشگاه باقی بماند.
هرچند سال های اخیر اداره دانشگاه دستخوش تغییرات جدی شد، اما حداقل هنوز ظاهرِ بر پایۀ قانون اداره شدن رعایت می شد. در یورش های یک ماه گذشته اما رویۀ تازه ای از اداره کنندگان دانشگاه دیدیم. اجازۀ ورود نیروهای امنیتی به داخل دانشگاه، اجازۀ ضرب و شتم دانشجویان توسط نهاد غیر دانشجوییِ بسیج دانشجویی داخل دانشگاه، اجازۀ ورود نیروهای نظامی داخل دانشگاه، بازداشت دانشجویان توسط نیروی حراست دانشگاه و تحویل به نهاد امنیتی، ارائه اطلاعات شخصی دانشجویان و خانواده شان به نهادهای امنیتی برای تماس و ارعاب و ...
بر اساس شنیده ها از دوستان دانشجوی دور و نزدیک، پروژۀ سرکوب گستردۀ دیگری که در حال حاضر به شکلی هماهنگ در دانشگاه های کشور درحال اجرایی شدن است، فراخواندن دانشجویان به کمیتۀ انضباطی، ارعاب، تحقیر، توهین و اتهام زنی بدون هیچگونه مستندات با هدف گرفتن اقرار و تعهد از دانشجویان است. در این موج احضار سراسری، حتی رویۀ منطبق با آئین نامۀ انضباطی مصوب وزارت علوم نیز رعایت نمی شود. در واقع همۀ شرایطی که طبق مادۀ ۶۷ و تبصره های آن در شیوه نامه اجراییِ آیین نامۀ انضباطی مصوبه وزارتین در مرداد ۹۸ در مورد احضار دانشجویان، باید توسط کمیتۀ انضباطی رعایت شوند، نادیده گرفته شده و احضاریه هایی غیرقانونی برای دانشجویان ارسال شده اند. دانشجویان احضار شده، یا بصورت شفاهی فراخوانده شده اند، و یا اگر احضاریۀ مکتوبی به آنها ارائه شده است، با ضرب العجل کمتر از ۵ روز بدون ثبت نهاد یا فرد گزارش دهنده، و یا حتی ذکر دلیل احضار و نوع تخلف، با متنی کلی و غیر دقیق بعنوان "برای توضیح پاره ای مسائل"، احضار شده اند. ناگفته معلوم است، پروندهۀ انضباطی که در مرحلۀ اول، مطلقاً تمامی قوانین را نقض کرده، قرار نیست حتی پایبند به آیین نامه و قوانین مصوبی باشد که در خیل اعتراضات و نارضایتی دانشجویان توسط وزارت علوم مصوب شد.
بر خلاف خیال خام سرکوبگران، تاریخ جنبش دانشجویی نشان داده است که غیرممکن است دانشجویان در برابر سرکوب تمکین کنند و بدیهی است که این رفتار کمکی به ساکت کردن صدای اعتراض بر حق دانشجویان نخواهد کرد. امری بدیهی است که این تلاش مذبوحانه برای ارعاب و سرکوب دانشجویان بی اثر است، که اگر قرار بود سرکوب مؤثر باشد، در ادامۀ ۱۶ آذر ۳۲، شاهد ۱۸ تیر ۷۸، و نزدیکتر مهر۱۴۰۱ نبودیم.
نکتۀ حائز اهمیت و تاریخ ساز اما در این میان، عملکرد وزارت علوم است. تاکنون شاید با انکار، دروغ و تظاهر به بی خبری یا ناتوانی از مقاومت در برابر سرکوبگر وحشی، امکان شانه خالی کردن از زیر بار تصمیمات ضد دانشجو بود. کمیته های انضباطی و عملکردشان، اما مستقیماً در اختیار وزارت علوم است و این واقعیت امکان به نعل و میخ زدن را از وزارت علوم سلب می کند.
حال همه منتظریم تا ببینیم این وزارتخانه که ماهیتاً باید در خدمت دانشجو باشد، آیا با اصلاح رویه، مانع قانون شکنی می شود و احضار فله ای دانشجویان را متوقف می کند، یا با لجاجت، بر این بی قدر دانستن قانون اصرار می کند، به همراهی دستگاه سرکوب در جایگاه متجاوز غاصب قرار گرفته، به دانشگاه اعلان جنگ می کند.
دانشگاه خانۀ ماست.
ما چاره ای جز دفاع در برابر متجاوز نداریم.
شما اگر خادم، میهمان عزیز، و اگر خائن، دشمنِ متجاوز هستید.
این یک تهدید نیست، یک هشدار است برای نتیجۀ محتوم تجاوز.
ما دانشجویان نسلی بی شماریم متشکل از دانش آموختگان قدیم، دانشجویان امروز و دانش آموزان، که دانشجوی فردا ...
ما بی شماریم، بیشمار، شجاع و خلاق.
تغییر ساحتِ تقابل از کنش مدنی به جنگ عریان، شاید که در این لحظه و امروز به زیان ما، اما در گذر زمان به زیان تر شماست.
ما صاحبان خانه و آشنا به زیر و بم آنیم.
دیگر خودتان می دانید و دستگاه آکادمی تان
