Uncategorised
ز پشت اين شب ديرنده …
۱۳۹۳/۰۴/۰۶- علی رضا جباری (علی آذرنگ): … به زندانيانِ جان بركف رو كرده به اعتصابِ غذا
در اين دوران درد اندود غم از هر كران جاري
كه تير و نيزۀ دژخيم از هر سو
فرو مي بارد و بٌرد
صداي مردم دل خسته را
در اين شب دلگير
كنون در تيره راهِ سخت و پيچان و هراس انگيز
بجز نام و نشان تيزتك ياران جان بر كف نشاني نيست.
ده و هشت اند اين مردان مردآنك
كه كنج شهر بند تنگ و تاريك و توانفرسا
به ياد هاله و صابر
دل از جان شسته، برپا خاسته،
بر مي كشد فرياد:
حرامم باد اين دشوار عمرِ بي نشان از روز آزادی
حرامم باد ماندن
اندر اين اوج ستم، بي داد، جور و جهل و خونريزي
كه در هر گوشه از اين شهرِ بند بي كران
در هر سوي خاك اهورايي
نباشد شعلۀ شادی
چسان آنك توانم دم فرو بستن
در اين دنياي ناايمن
كه هر فرياد در حلقوم انسان بشكند
در اين سكوت سرد،
بي پژواك و پادآوا
حرامم باد اين فرداي ناروشن
كه امروزش سرِ سبز هر آن گرد سخنگو با زبان سرخ
بر دار است.
حرامم باد ماندن با سكوت و درد و دژكامي
و ديدن جسم بي جان هزاران هاله و صابر
هزاران محسن و سهراب و اشكان ها
نداها و دگرجان هاي عاشق را
به زير چكمۀ دژخيم.
ده و هشت اند اين گردانِجان بر كف
كنون بر پا ستاده،
بوسه زن بر آستان مرگ نا هنگام
در راه اند.
دلِ چركين از اين كز ديسگي ها،
سخت و جان فرسا
اَيا مردان مردِ جان به كف
ای رهروان راه اين تقدير ناپيدا!
ببينيد اين درخشان چهرۀ خورشيدِ فردا را
ز پشتِ تيره گون يلدا!
چرا اين سان شتابان سویِ نابودن
مگر بودن،
به صبر كارسازِ آفرينشگر دل آكندن
نشانی از توانایی و چالاكی،
اميد و پايداری نيست؟
تن و جان ِ ستبرِ پهلوانی تان
شما ای خيلِ جان بر كف
اميد پرتوانِ پرتو افشان پيكر خورشيد رخشا را
به دل مي پرورد ياران!
براي ديو خو اهريمنِ بدخواه تان آنك
شماری هرچه كمتر از شما بهتر
چراغ مردمان خسته از نا مردمي بادا
ز ديدار ستبر سينه تان در رزمِ اهرمن
فروزان تر!
فروغِ جانتان بادا به راهِ مردمِ رهجویِ آزادی
درخشان تر!
تن و جانِ شما همراه بادا
در چنين روزانِ از شب تيره تر جانان!
مبادا جسم و جانتان را گزندی
بويه تان گر هست پيروزی در اين ميدان!
شكيبایی است ياران راهتان تا روزِ پيروزی
ز پشت اين شب ديرنده آيد روزِ نوروزی
علی رضا جباری
(علی آذرنگ)
4/4/90( 11/6/24)
