Uncategorised
خروج سرمایۀ سالانۀ ١٠ میلیارد دلاری از ایران/ شاخص های اقتصادی نامطلوب کار و شفافیت و ...
انتخاب: مسعود دانشمند درباره علت خروج سرمایه از کشور میگوید که شاخصهای مشخصی برای اینکه فرد بتواند در یک جا سرمایهاش را بگذارد و از آن کار بکشد، در دنیا داریم. از جمله شاخص فضای کسب و کار؛ وقتی رتبه فضای کسب و کارمان از میان ۱۹۰ کشور، در حد ۱۴۰ است، وقتی که شاخص شفافیت اقتصادی بسیار بد است و وقتی که شاخصهای مختلفی که نشاندهنده یک فضای مطلوب برای کسب و کار است، عدد مطلوبی را نشان نمیدهد، طبیعتا هر صاحب سرمایهای سعی میکند سرمایهاش را جایی ببرد که مطلوبتر باشد.یک کارشناس اقتصادی درباره علت خروج سرمایه از کشور میگوید که شاخصهای مشخصی برای اینکه فرد بتواند در یک جا سرمایه اش را بگذارد و از آن کار بکشد، در دنیا داریم. از جمله شاخص فضای کسب و کار؛ وقتی رتبه فضای کسب و کارمان از میان ۱۹۰ کشور، در حد ۱۴۰ است، وقتی که شاخص شفافیت اقتصادی بسیار بد است و وقتی که شاخصهای مختلفی که نشان دهنده یک فضای مطلوب برای کسب و کار است، عدد مطلوبی را نشان نمی دهد، طبیعتاً هر صاحب سرمایه ای سعی می کند سرمایه اش را جایی ببرد که مطلوب تر باشد.
براساس گزارش روزنامه «دنیای اقتصاد»، از ۴۰ کنشگر بزرگ عرصه اقتصاد، نیمی از آن ها عنوان کردهاند که به خروج سرمایه خود از کشور فکر میکنند و حدود یک چهارم افراد هم گفته اند که سرمایه شان را از ایران خارج کرده اند.
مسعود دانشمند در گفتگو با «انتخاب» درباره علت فرار سرمایه، بیان کرد: «در ابتدا باید بگویم که با واژه فرار سرمایه موافق نیستم؛ چراکه صاحب سرمایه، سرمایه خود را جایی می برد که امنیت سرمایه داشته باشد، بتواند با آن کار کند و بهره مناسب تری را به دست بیاورد. هر جا که این شرایط مهیاتر باشد، همانجا می رود؛ بنابراین ما نمی گوییم فرار سرمایه، بلکه به آن میگوییم انتقال سرمایه از یک شرایط کمی مطلوب به جایی که بیشتر مطلوب است.»
وی افزود: «شاخصهای مشخصی برای اینکه فرد بتواند در یک جا سرمایهاش را بگذارد و از آن کار بکشد، در دنیا داریم. از جمله شاخص فضای کسب و کار؛ وقتی رتبه فضای کسب و کارمان از میان ۱۹۰ کشور، در حد ۱۴۰ است، وقتی که شاخص شفافیت اقتصادی بسیار بد است و وقتی که شاخصهای مختلفی که نشان دهنده یک فضای مطلوب برای کسب و کار است، عدد مطلوبی را نشان نمی دهد، طبیعتاً هر صاحب سرمایه ای سعی می کند سرمایه اش را جایی ببرد که مطلوب تر باشد. در دنیا الان سرمایه به سمت ویتنام دارد می رود؛ حال بررسی کنید و ببینید ویتنام چه خاصیت هایی دارد و ما چه خاصیت هایی داریم.»
دانشمند ضمن تأکید براینکه وقتی شرایط مطلوب را برای سرمایهگذاری مهیا نکردهایم، طبیعتاً سرمایه از کشور خارج می شود، گفت: «آمارهای غیررسمی نشان می دهد که ما در سال حدود ١٠ میلیارد دلار انتقال سرمایه به کشورهای دیگر داریم. از آن طرف متوسط سرمایه خارجی که توانستهایم جذب کنیم، کمتر از ٢ میلیارد دلار است؛ بنابراین میتوان گفت که نگهداری سرمایه مان در داخل کشور منفی ٨ میلیارد دلار در سال است. این شرایط، شرایط مطلوبی برای سرمایه گذاری نیست.»
این عضو اتاق بازرگانی ایران درمورد تبعات عدم سرمایهگذاری در کشور اظهار کرد: «سرمایه گذاری که نباشد، یعنی تولید، رشد اقتصادی و اشتغال نیست. همه این موارد باهم هستند؛ زمانی که سرمایهگذاری نمی کنند، اشتغال هم بوجود نمی آید، به دنبال آن میزان تولید پایین میآید و در نتیجه نرخ رشد هم کاهش پیدا میکند. براین اساس هنگامی که نرخ اشتغال و رشد اقتصادی را نگاه می کنید، حاکی از عدم سرمایه گذاری در کشور است.»
وی در ادامه خاطرنشان کرد: «در همه جای دنیا هم معمولاً سرمایه گذاری را دولت ها انجام نمی دهند، بلکه بر عهده بخش خصوصی و سرمایه گذار خارجی است. ما شرایط مناسبی را ایجاد نکرده ایم که سرمایه خارجی به داخل کشور بیاید و از آن سو سرمایه داخلی هم در داخل کشور بماند.»
دانشمند همچنین در پاسخ به این پرسش که احیای برجام چه تأثیری در میزان سرمایه گذاری در کشور دارد، گفت: «برجام به ما هو برجام، تأثیر چندانی ندارد. اما اگر بتوانیم از برجام نتیجه بگیریم که با نظام اقتصادی جهانی و نظام بانک داری بینالمللی هماهنگ شویم، به FATF بپیوندیم، بتوانیم کالاهای تولیدی مان را در بازارهای جهانی به فروش برسانیم و به راحتی پولش را دریافت کنیم و این پول را در چرخه تولید قرار دهیم یا به راحتی بتوانیم واردات انجام دهیم و آن را در چرخه تولید قرار دهیم، نتیجه کناری برجام است.»
این فعال اقتصادی افزود: «من به برجام و انرژی اتمی کاری ندارم، مسئله من اساساً این است که نسبت به نظام بانکی جهانی و FATF چه دیدگاهی داریم و اینکه به راحتی بتوانیم پول صادرات مان را دریافت و واردت مان را هم انجام دهیم. مجموعه این موارد کمک می کند که سرمایه گذاری در داخل کشور اتفاق بیافتد.»
